ඔහුගේ උපන් ගම වන්නේ හිඟුරක්ගොඩ වැනි ඉතාමත් දුෂ්කර පලාතක.. බුදු දහමට වඩා නැඹුරුවක් දක්වන ඔහු මූලික අධ්‍යාපනය ලබන්නේ එම ගමෙහි පිරිවනකිනි.. කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේන් පශ්චාත් උපාධියක් ලබන ඔහු රංගිරි දඹුලු බෙෘද්ධ ගුවන්විදුලි සේවයේ ද සේවයේ යෙදෙනවා... බුදු දහමට මෙන්ම සිංහල භාෂාව පිලිබඳ ඔහුගේ අැත්තේ මනා දැකීමකි. ඔහු බුදුදහම ප්‍රචාරය මෙන්ම එම දැණුම ලමයිට ලබා දෙමින් ගුරුවරයකු වශයෙන් සේවයේ යෙදෙන්නේ ය.
මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු වුවත් ඔහුගේ මේ පදවැල් තුල ඔහු භාෂාව තමන්ගෙ ග්‍රහනයට කොතරම් නම් ලක් කර ගෙන ඇත්ද යන්න මෙය රසවින්දනය කරන ඔබට මට දැනෙනු ඇත. ගීතයේ සදහන් කුඹුක් /ඉලුක්/ ගහල/ මී මල් වලින් ගැමි ජීවන රටාවේ මනස්කාන්ත දර්ශන අප හිත් තුල ජනිත කරන්නට කවියා සමත් වෙයි. රත් පැහැ ගත් තිඹිරි ගෙඩි මතක් වෙන විට මතක් වෙන්නෙ ඉතාමත් පෝෂිත ජල ප්‍රදේශයේ වැව් ගං ඉව්රු වැවී ජලය සිපගන්නට මෙන් පහතට එල්ලෙන මනස්කාන්ත දර්ශනයකි. කුඹුක් වු කලී ද වැව් මෙන්ම ගං ඉව්රු වල සැදී මහත් සිසිලසක් පරිසරයට මුදාහරින ශාකයකි.. මෙවැනි දෑ යොදා ගනිමින් රචකයා මුලින් අප හිත්තුල ලස්සන චිත්තරෑපයක් මවා පායි...
කුඹුක් ගහේ මල් පිපිලා බඹරු රඟන රඟේ
තිඹිරි ඉදී රතු පාටින් පල බර වී නැමේ
හිත ඉගිළෙයි ඒදණ්ඩෙන් සමනල් කැල පොරේ
සුද්දි නගේ නුඹෙ හිනාව ඉද්ද කැකුළු වගේ
" හිත ඉගිලෙයි ඒදණ්ඩෙන්...." හිතකට ගමන් කිරීමට ඒදණ්ඩක් අවශ්‍යද.... නැත .. එනෙම් මෙහි මේ රූමතිය නෑමෙන් පසු ගමන් කරන්නේ ඒදණ්ඩෙන් බවයි.. ඒදඩු අප ගම් වල තවත් දකින්නට ලැබෙන සුලබ දසුනකි. ඔහුගෙ සිතට ඇය මේ ගමන් කරන මගට පවා ආදරය කරයි... සුද්දි නගා යනු ගැමි ලදකි.. නෑනට ද සුද්දි නගා යනුවෙන් අප ගම්වල අදටත් ගැමි ව්‍යහාරයේ භාවිතා වේ...ඇගෙ සිනාව ඉද්ද කැකුළු වලට ඔහු සම කිරීම තුළින් රචකයා කොතරම් නම් භාෂාව තම වහලෙක් කරගත් බව පැහැදිලි වේ.. " සුද්දි නගේ නුබේ හිනාව ඉද්ද කැකුළු වගේ.." කොතරම් නම් ප්‍රියජනක චිත්තරෑපයක් රසිකයන් තුල මැවේද යන්න මා අමුතුවෙන් පෙලහැර පෑ දැක්විමට උවමනාව නැත....
වක්කලමේ තොටමුණ ළඟ දිය රළ සැඩ නැතේ
ගහල වැලේ මල් පිපිලා ආරුක්කුව නැවේ
ලැජ්ජාවෙන් මුව රතුවී නෙත් ඔබාන බිමේ
නාන තොටෙන් නුඹ යනවද මී මල් වැහි පොදේ
වක්කල තොට අමුණ ගැමි පරසරයේ අපට නිතර ඇහැ ගැටෙන තැන්ය. මෙහි ජලය බැස යන්නේ ඉතාමත් සෙමින්ය.. බොහෝ දෙනා එදිනෙදා බොහෝ වැඩකටයුතු සදහා එක්තැන් වෙන තැන්ය. ඇය ද නෑමට පැමිනෙන්නේ මෙවැනි තැන් වලටය... ගහල වැලේ මල් පිපී ඇත.. එය කොතරම්ද කියතොත් එයට ගසා ඇති ආරුක්කුවද නැවීගොස්ය.. බලන්න පරිසර වර්ණනාවන්ට කොතරම් දේ කියාපාන්න පුලුවන් ද කියලා... රචකයා මෙය උපමා කරන්නේ නාගෙන යන මේ යුවතිය ඔහුගේ මුහුණට මුහුණ නෙත ගැටෙයි.. ඇය ලැජ්ජාවෙන් බිම බලා ගැනීමට නොවේද.. ඇය එතනින් පිටව යන ගමන් මාර්ගය කොතරම් නම් සුන්දර මනස්කාන්ත ප්‍රදේශයක් ද... " නාන තොටෙන් නුඔ යනවද මී මල් වැහි පොදේ.." මී ගස් වලින් වැටෙන මල් වැහි පොදක් වැනිය.. අහෝ කොතරම් නම් මනස්කාන්ත දර්ශනයක් ද.....
උණ පඳුරේ සිලි සිලියෙන් මුමුණන සීපදේ
මට විතරක් ඇහුණම ඇයි හොඳ නැතිවද නගේ
හිතකට මං මේ තරම්ම එබිකම් කර නැතේ
ඉලුක් මලක් වෙන්ට එපා හිත් ඉවුරේ මගේ
උණ පදුරක සිලිසිලි හඬ ඔහුට අැසෙන්නේ සී පද මෙනි... ඔහු නිතරම අැය ගැන සිහින දකියි.. මේ ගීතයේ මා සිත්ම ගත් පද පේලිය " හිතකට මං මේ තරම්ම එබිකම් කර නැතේ.." බලන්න රචකයා 'එබිකම්' කියන වචනය තුල ගැබ් කර ඇති දේ... ආදරය කොච්චරද කියලා සීමවෙක් නැතත් මේ වචනය තුල ආදරයේ අනන්තය දක්වා පෙන්වා දී ඇත... " ඉලුක් මලක් වෙන්න එපා හිත් ඉව්රේ මගේ.." ඔහුට බයක් දැනෙයි. ඔබට ඇය නැති වෙයිද කියා... ඉලුක් මල වු කලී පීදිමෙන් පසු සුලගෙන් විනාශ වී යන මලකි... ඔහුගේ සිතුම් පැතුම් ද එසේ විනාශ වී යයිද... අන්තිමට හිත් කොනක මතකයක් පමනක් වෙයිද.......
විචාරයේ ගුණ දොස් අගයමි.......
ගී පද - අබ්දුල් කේ. සාදික්
ගී තනු - දර්ශන රුවන් දිසානායක
ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ
~~~~~ බණ්ඩාර ~~~~~~
No comments:
Post a Comment