ඇයි දුක් නොවන්නෙ කියා
හිරු කුමරුන් බැස ගියා ම
අතු අගට වෙලා සිනා පුරන
මල් යායෙන් අහන්න
ඇයි දුක් නොවන්නෙ කියා
පිපි කුසුමන් පරවුණා ම
හඩනව ද සඳත් තනියම
තැවෙනව ද මලූත් රහසෙ ම
ඔබ දන්නවා ද
ඇයි මට විතරක් මේ
ඔබ හැර ගියා ම
සිහිනයක පිපී සුන්දර
රැඳේවි ද සොඳුරු යාමෙක
මගෙ හද යහනත
ඇයි මට විතරක් මේ
ඔබ හැර ගියා ම
හඩ - කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ
පද - යසනාත් ධම්මික බණ්ඩාර
ස්වර - නවරත්න ගමගේ
දවසක් ගෙවීගෙන ගිහින් හිරු සැඟවෙනවා. ඒ වගේ දවස් කීයක් නම් ජීවිතේ මේ විදිහට ගෙවිලා ඉවර වෙන්නට ඇතිද? තව දවස් කීයක් ඒ විදිහට ගෙවන්නට ඉතිරි වෙලා ඇතිද? අහස අයිති ඉරටද නැතිනම් හඳටද? ඒ කුමක් වුණත් ලෝකයට ජීවය පොවන්නෙ හිරු. අහසෙ අදත් හඳ පායලා. වෙනදාටත් වඩා ලස්සනයිද මන්දා. ඇයි අපි හිරුට වඩා සඳට පෙම් කරන්නෙ. රැයේ නිහඬතාවය සඳ අපේ හිත් වලට ළං කරනවද? එහෙම නැත්නම් එක එල්ලේ බලන් ඉන්න බැරි හිරුට වඩා බලාගෙන හිත සැහැල්ලු කරගන්න පුළුවන් සඳ වඩාත් ලෙංගතු බවක් හැඟෙන හින්දද? සඳට එළිය දෙන්නෙත් හිරුමයි. ඉතින් හැන්දෑවෙ හිරු කුමරුන් අවරගිර සැඟවුණාම සඳටත් දුක හිතෙනවා ඇතිද?
ගසකට මලකින් ලැබෙන සුන්දරත්වය කොයිතරම්ද? ඒත් පිපෙන හැම මලක්ම පරවී යනවා නම්. තවමත් හිනාවෙවී අතු අග සරසන මල් වලට තමන්ගෙ සගයන්ගෙ වියෝව දැනෙනවා ඇතිද? කාටවත් නොපෙනෙන්න ඒ මල් තැවෙනවා ඇතිද? ලෝකෙටම හිනාව දායාද කරලා හොර රහසෙ කඳුළක් හෙළනවා ඇතිද?
ඔබ දන්නවාද ඇයි කියලා. මට විතරක්ම මේ තරම් දුකක්. හිනාවක අවසානයේ පවා ඇස් අග කඳුළක්.
~අමාලි වසුන්දරා අතුකෝරල~
No comments:
Post a Comment