උඩඟු ලියන් ගොතා බඳින....

උඩඟු ලියන් ගොතා බඳින - නීල වරල සරසන්නට

මා පිපුනේ නැත - මේ දෙරණේ

හිස් මිනිසුන් කුස් පුරවන සිත් පුරවන බස් දොඩවන
බොජුන් මේස මත සුවඳ හමන්නට
මා පිපුනේ නැත මේ දෙරණේ

රට වෙනුවෙන් සටනට වැද දිවිදුන්
රණවිරුවකුගේ අවසන් ගමනට
යන මහ ජනතා පා දූවිල්ලෙන්,
තැළී වෙළී සැනහී මියයන්නෙම් ...

මගේ පරම පැතුම එයයි
එමගට මා විසිකරන්න...

ගායනය - විශාරද නන්දා මාලිනී
පද රචනය - ඩෝල්ටන් අල්විස්
සංගීතය - පණ්ඩිත් ඩබ්ලිව්.ඩී. අමරදේව

 දේශාභිමානී ගීත අතරට වැටෙන මෙම ගීතය රචනා කොට ඇත්තේ ඩෝල්ටන් අල්විස්  නම් අසහාය ගීපද රචකයා විසින්. මා ඔහුට අසහාය යන වචනය භාවිතා කලේ දේශාභිමානී ගීත ලිවීමට ඔහු තුල තිබූ අසහාය හැකියාව නිසාවෙනි.
'සසර වසන තුරු නිවන් දකින තුරු, රන් දහඩිය බිංදු බිංදු, නිවහල් සිතිවිලි සිතනා සිතක් උදාරයි' යන ගීත එයට කදිම නිදසුන් කිහිපයක්.
මෙතුමාව කරලියට ගෙන එන්නේ අප කවුරුත් දන්න  'සිරි අයියා' හෙවත් යු. ඒ. එස්. පෙරේරා විසිනි. මෙහිදී කණගාටුවෙන් වුවද පැවසියයුතු කරුණක් තියෙනවා. බොහෝ දෙනෙක් සිරි අයියා යනු කවුදැයි නොදන්නවා වෙන්න පුලුවන්. කරුණාරත්න අබේසේකරයන් විසින් දකුණු ආසියාවේ පැරණිතම ගුවන්විදුලිය වූ 'ශ්‍රි ලංකා ගුවන්විදුලිය නැතිනම් රේඩියෝ සිලෝන්' ට හඳුන්වාදුන් 'ළමා පිටිය' ඉදිරිපත්කලේ සිරි අයියා. කරුණාරත්න අබේසේකරයන් මෙන්ම මොහුත් ආදි නාලන්දීයෙක්.

ඩෝල්ටන් අල්විස් විසින් රචිත බොහෝ දෙනා දන්නා ගීත කිහිපයක් නම් 'කවුරුදෝ අර කවුලුවෙන්, බකිනි ගහේ බකිනි මලෙන් පාර අසන්නේ, අවසන් ලියුමයි ඔබට ලියන්නේ' දැක්විය හැකිය.
ඉතින් අපි උඩඟු ලියන් ගීතය පිලිබඳව කතා කිරීමේදී මෙය හින්දි පද පෙලක ආභාෂයෙන් හැඩවුනු සිංහල ගීතයක් ලෙසට හැඳින්විය හැකිය. එසේ වුවත් මේ සඳහා මෙතුමා යොදාගෙන ඇති වචන දෙස බැලූකල ඒවා එසේ මෙසේ නොවන බව ඔබට පෙනේවි. 'උඩඟු ලියන්'  'හිස් මිනිසුන් කුස් පුරවන සිත් පුරවන බස් දොඩවන' 'තැළී වෙළී සැනහී' ඉන් කිහිපයක්.

මා පෙර පැවසූ ආකාරයට ‘පුෂ්ප කි අභිලාෂා’ නම්වූ හින්දි පැදි පෙළෙන් මෙම ගීතයට ආභාෂය ලැබී තියෙනව. මෙය රචනා කර ඇත්තේ පන්ඩිත් මඛන්ලාල් චතුර්වේදී නම් ගීත රචකයායි. ගීත රචනයට අමතරව මාධ්‍යවේදියෙක් ලෙස කටයුතු කල මෙතුමා ඉන්දීය නිදහස් අරගලයේ පුරෝගාමියෙකු ලෙස කටයුතු කලේය. වර්ෂ 1963 දී මෙතුමාට ඉන්දීය රජය විසින් ජනතාවගේ ගෞරවයට පාත්‍ර 'පද්ම භූෂණ' සම්මාණය පිරිනමන ලදී. 

ඉන්දියානුවකු විසින් පරිවර්ථනය කරන ලද චතුර්වේදී ගේ ‘පුෂ්ප කි අභිලාෂා’ පද පෙල පහත දැක්වේ.

A FLOWER’S DESIRE……
I do not wish to be a part of the ornaments of the daughter of Gods, I do not wish to lure sweet love being a part of lover’s garland for her I do not wish O God, to be offered on the dead-bodies of great kings I do not wish to adorn the foreheads of Gods and be proud of my luck O Gardener! Please pluck me and throw me on the street Where the brave men offering their head for the motherland tread!

මල කියල කියන්නේ සොබාදහම අපට දායාද කල සුන්දරතම වස්තුවක් කීවොත් ඔබ මා හා එකඟ වනවා නිසැකයි. ඒ තරමටම මල් අපේ ජීවිතයට බැඳී තියෙනව. සිදුහත් කුමාරයා ඉපදුන පසුව නෙළුම් මල් උඩ පා තබනව. බිලිඳෙකු ඉපදුන විට, උපන්දින උත්සවයකදී, විවාහ මන්ගල්යයකදී සහ කෙනෙකුගේ ජීවිතයටයේ විශේෂ අවස්තාවක මල් කලඹක් දීම බොහෝ දෙනක් සිදු කරනව. ඉතින් මේ විදියට 'මල' අපේ ජීවිතයත් එක්කම ඉන්නවා කියන්න පුළුවන් මොකද පුද්ගලයෙක් මියගිය පසුවත් ඔහු හෝ ඇය අසල තනියට සිටින්නේ බොහෝ දුරට මලක්ම වන නිසා.

ගීතයේදී රචකයා ලියන් සහ මල අතර ඇති සබැඳියාව ගෙනහැරපායි. මෙහිදී ලිය සාමාන‍ය ලියක් නොව 'උඩඟු ලියක්'. ඇයි මේ උඩඟු ලියක්, ඒක ඉතින් අහගන්න වෙන්නෙ මලෙන්ම තමයි.

ගීතයේ කියැවෙන මල කැමති වෙන්නේ නෑ උඩඟු උද්දච්ච ගැහැණුන්ගෙ ලස්සන වරලස සරසන්නට. ඇත්තටම කාන්තාවකගේ ලස්සන විදහාපාන අංග අතුරින් වරලසට ලැබෙන්නෙ ඉහලම තැනක්. ඉතින් ඒ වරලස සැරසීමට ලැබීම මලකට ආඩම්බරයක් නොවේද? නැත. මේ කියවෙන මල එය ආඩම්බරයට කරුණක් ලෙස කිසිසේත් නොසලකයි. ලස්සන සමහර විටෙක උඩඟුකම ඉස්මතුවීමට මුල පුරන බව සිතේ. එසේවූ ලඳක් මල් ගසාගෙන තවත් ලස්සන වූවානම් ඇගේ උඩඟුකම එයින් අඩුවේ යැයි සිතිය නොහැක. 'මල' පවසන ආකාරයට මල මෙලොවට ජනිත වන්නේ මෙවන් බාල දෙයක් සඳහා කැපවෙන්නට නොවේ.

'මල' අකමැති වන්නේ මේ සඳහා පමනක් නොවේ. බොහෝ විට කෑම මේස වල රස නහර පිනායන ආහාර පාන කොතෙක් තිබුනද මේසය මලින් සරසා නොතිබ්බොත් ඒය විශාල අඩුපාඩුවකි. ඒ තරමටම ආහාර ගන්නා අවස්තාවේ වුවද මල් දෘෂ්‍ය පථයට හසුවීම මිනිසා ප්‍රිය කරයි. මිනිසා එසේ සිතුවත් 'මල' එය දකින්නේ වෙනමම කෝණයකිනි. සිත් පිරෙන බස් තෙපලා කුස පිරෙන්නට ආහාර ගෙන ප්‍රීතිවන මිනිසුන්ගේ රසඳුනක් වන්නට තරම් තමා පහලට නොවැටිය යුතුබව 'මලේ' අදහසයි. 

ඉතින් මේ හැම දෙයකටම සම්බන්ධ නොවී 'මල' කරන්නට යන ක්‍රියාව කුමක්ද? රට වෙනුවෙන් තම අවසන් හුස්ම  තෙක් සටන් කර මවුබිමට ණය ඉතිරි නොකර වියැකීයන රණවිරුවකුගේ අවසන් ගමනට සහභාගීවන සංවේදී දේශප්‍රේමී මහජනයා පා සිප ගන්නට ඈ (මල සැදී පැහැදී සිටී. ඒ ජනයාගේ පා රළු පොලොවේ ගැටෙන්නට නොදී පාවඩයක් ලෙස රැඳී සිට තැලී පෙලී මියෙන්නට තරම් 'මල' සූදානම්. එසේ මියයාමම ඇයට සහනයක්. මේක තමයි 'මලේ' ප්‍රාර්ථනය.

මෙහිදී ඇතිවන දේශානුරාගය කියා නිම කරන්න බෑ. මේ කියන මල වෙන්නට අපට හැකියි. හැමදෙනාටම මවුබිම, යුක්තිය, සාධාරණය වෙනුවෙන් සටන් කරන්නට බෑ. සටන් පාඨ කියමින් පෙළපාලි යමින් සාධාරණ විප්ලව කරන්නට අපිට බැරි වෙන්න පුලුවන්. නමුත් එසේ දේශය රැක ගන්නට දිවි පරදුවට තබන අපේම සොයුරු සොයුරියන් වෙනුවෙන් අපට යමක් කල හැකියි. අනිවාර්යෙනම... සිතන්නට යමක්!!!!!


~~තේජන අබේදීර~~