Monday, 15 February 2016

මාලිනියේ.. ඉන්ද්‍රජාලය..

අපගේ උඩු සිත සහ යටි සිත නිතරම වාගේ වාද විවාද ඇති කර ගන්නවා. අපි යම් දෙයක් සිතන විට අපිට ඒ
කරන්න හෝ එපා කියල කියනව. සමහර වෙලාවට ඉතාමත් කාර්ණික ලෙස කියනවා. ඇතැම් වෙලාවට ඉතාමත්ම තදින් කියනව.අන්න ඒ වගේ උඩු සිත සහ යටි සිත අතර ඇති වන සංවාදයක් ගැන ඉතාමත් ලස්සනට පෙන්වා දෙන ගීතයක් තමයි වික්ටර් රත්නායක මහත්මය ගායනා කරන "මාලිනියේ" ගීතය. මෙහි පද රචකයා සහ සංගීතවත් කලේ වවුරුන්ද යන්න මම සොයා ගැනීමට මම බොහෝම උත්සාහ කලත් එය සොයා ගන්නට හැකි උනේ නැහැ.

එක්තරා තරුණයෙකුට තරුණියක් කෙරෙහි සිතක් පහල වෙනව. ඉතින් ඒ පිළිබඳව තමාටම පවසනව. ඔහු ඒ පිළිබඳව ඉතා කියන්නෙ තමන්ගේ සිතේ මෙතෙක් කල් ඇදී තිබූ සහ ඔහුගේ තමාට හමුවූ බවයි. නමුත් ඔහුගෙ යටි සිත ඔහුට පවසන්නෙ එය මායාවක් බවත් එයට නොරැවටෙන ලෙසත් ය. තවද ඔබගෙ ඇස් පෙනුනද මනසින් අන්දකාරයෙ සිටින බවද යටි සිත ඔහුට පවසයි.


මාලිනියේ.. ඉන්ද්‍රජාලය..
මා මනසේ.. අන්ධකාරය..
මා දෑස සොයනා.. ඔබ දෑස නැත..
රුව ඇදුනා.. නොරැවටෙන්..
මාලිනියේ..

ඉතින් මේ ආකාරයට ඔහු ඈ සමගින් පතිකුළයට පිවිස ඔවුන්ගේ අලුත් ලෝකයක් තැනීමට සිහින මවනව. එහෙත් එවිට යටි සිත පවසන්නෙ විවාහය යනු සිපිරි ගෙයක් බවත්, ඔබ එය නොදන්නා අමනයෙකු බවත්ය.

මංගල පෝරුව මස්තකයේ..
අමන තරුණය..
මම ඇය අත ගනිමි..
සිපිරි ගෙය ඔය තරම් සොඳුරුද..

යටි සිත සමග සංවාදයෙන් පරාජය වීමට ඔහුද සූදානම් නැත. ඔහු යටි සිතට පවසන්නේ ඇය පතිවත රකිනා කුළ කුමරියක් බවත් තමා ඇය සෑමදාම ආදරයෙන් රැක ගන්නා බවත්ය. නමුත් යටි සිතද සංවාදයෙන් පරාජය වීමට කැමත්තක් දක්වන්නේ නැත. යටි සිත පවසන්නේ වරදෙහි නොබැදෙන ළඳුන් ලොව නැති බවත්ය. එවැනි ළඳුන් සිටියහොත් එය එය අරුම පුදුමයක් බවත්ය.

පතිවත රකිනා කුළ කුමරී..
අරුම පුදුමය..
මම ඔබ රැක ගනිමී..
වරද නොබැදෙන ළදුන් ලොව නැත..

මීට බොහෝ කලකට පෙර නිර්මාණය වූ මෙම ගීතය, නිෂ්පාදනය කිරීම බොහෝ අපහසු දෙයක් බවට පත් වුනා. ඒ මන්ද යත් මෙම ගීතයේ කොටස් දෙකක් එකවර එකම ගායකයා විසින් ගායනා කිරීමයි. එකල ශ්‍රී ලංකාවේ තුල එතරම් උසස් තාක්ෂනයක් නොතිබුනද, තිබූ තාක්ෂනය උපරිම සාධාරනයක් ලබා දෙමින් අවසානයේ ශ්‍රාවකයා වෙත අපූරු නිර්මාණ්යල් ලබා දී ඇත. මෙම ගීතය නිර්මාණයට දායක වූ සෑම සියලු දෙනාටම මම හද පත්ලෙන්ම ස්තූතිවන්ත වන්නෙමි.

මේ තුල යම්කිසි අඩුපාඩුවක් ඇතිනම් එය පෙන්වා දෙන ඉතාමත් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.

- වාසර පිනිපා රූපානන්ද -


1 comment:

සින්දු ඇනෝ said...

ගී පද - මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න