පූජාසනයේ ඔබ හිඳුවා
ඔබට පුදන මේ ලෝකයමයි හෙට
ඔබට එරෙහි වී නැගිටින්නේ
පූජාසනයේ ඔබ හිඳුවා
පූජාසනයේ හිඳුවා කියලා අදහස් කරලා තියෙන්නේ අපේ භාෂාවෙන් කියනවනම් "මුරුංගා අත්තේ තියනවා" කියන එක. අපිට හිතවත් කියලා උඩින් පෙන්නන මිනිසුන් කිසිම දවසක අපේ වැරදි පෙන්නලා දෙන්නේ නෑ. හරි දෙයක් උනත් වැරදි දෙයක් උනත් ඔවුන් කරන්නේ බොරුවට අපිව වර්ණනා කරන එක. ඒක තමයි ගීතයේ මුල් කොටසින් ප්‍රකාශ කරන්නේ.
කොච්චර වර්ණනා කළත් ඔවුන් දිය යටින් ගින්දර ගෙනියනවා. එය නිරූපණය කරන්න තමයි ආරියරත්නයන් කියන්නේ "ඔබට පුදන මේ ලෝකයමයි හෙට ඔබට එරෙහි වී නැගිටින්නේ". මේක තමයි ලෝක ස්වභාවය. කෙනෙක් සාර්ථක වෙනකොට ඔබට ඉරිසියා කරන පිරිස ඒ සාර්ථකත්වයත් එක්කම වැඩි වෙනවා. ඔවුන් සාර්ථකත්වයට විරුද්ධවාදීකම් කරනවා.
ඉසුරින් කිත් යසසින් බබළන දා
ඔබගේ බැණුමත් ගීයක් වේ
ඉසුරින් කිත් යසසින් පිරිහුණු දා
සිනාසුණත් එය වරදක් වේ
කීර්තියෙන්, මිල මුදලින් පොහොසත් වූ විට ඔබ වටේ සිටින උන්ට ඔබව පෙනෙන්නේ හරියට දෙවියෙක් වගේ. ඔබ ඔවුන්ට බැන්නත් ඔවුන් කරබාගෙන ඉන්නවා. මොකද ඔබට බලය, ධනය, කීර්තිය තිබෙන නිසා. ඉසුරින් කිත් යසසින් බබළන දා ඔබගේ බැණුමත් ගීයක් වේ... ඔබගෙන් ඔවුන්ට ප්‍රයෝජන තිබෙන නිසාත්, ඔවුන්ට ඔබව, ඔවුන්ගේ වාසියට පාවිච්චි කරන්න ඕන නිසාත් ඔවුන් ඉවසගෙන ඉන්නවා. නමුත්.... ඉසුරින් කිත් යසසින් පිරිහුණු දා සිනාසුණත් එය වරදක් වේ... නමුත් ඔබේ සියල්ල නැති වී ගිය විට, ඔබ පිරිහී ගිය විට ඔවුන්ට ඔබව "නයාට අඳුකොළ වගේ". ඔබගෙන් කොච්චර ඔවුන් උදව් ගත්තත් ඔවුන් ඔබව අමතක කරලා දානවා. මොකද දැන් ඔබ ගාව ඇඳිවත හැර වෙන කිසිවක් නැති නිස. ඔබ හදවතින් යම් දෙයක් ඔවුන්ට කිව්වත් එයත් ඔවුන්ට මහ කරදරයක්.
කිරියෙන් පැණියෙන් උතුරා යන කළ
ලොව ඔබ පාමුල හඬා වැටේ
අත මිට හිඟ වී බෙල සුන් වන කළ
ලොව ඔබ හිස මත කඩා වැටේ
මුදල්, යාන වාහන ඉඩ කඩම් මෙවැනි භෞතික දේවල් වලින් ඔබ පොහොසත් වෙනකොට ඒවට තණ්හා කරන්නාවූ මිනිසුන් පිරිසක් ඔබ වටා එකතු වෙනවා. හරියට මෙරු වගේ. ඔවුන් ඔබගේ වත්කම් ඔබ ළඟ තිබෙන තාක් කල් ඔබට ආවඩමින් ඔබ අසල කැරකෙයි. කිරියෙන් පැණියෙන් උතුරා යන කළ ලොව ඔබ පාමුල හඬා වැටේ... මුදල් තියන තාක්කල් සමාජය ඔබට දෙවියෙක්ට වගේ සලකන්නේ, ගෞරව කරන්නේ.... නමුත් ඒ සියලු වත්කම් නැතිවී ගියාම ඔහුව පේන්නේ අවලංගු කාසියක් ආකාරයට. අත මිට හිඟ වී බෙල සුන් වන කළ ලොව ඔබ හිස මත කඩා වැටේ... අතේ සතේ නැතිව පරිහානියට පත් වූ විට වටේ සිටින අයත් උත්සහ කරනේ ඔබට තව තවත් පහර දෙන්න. හරියට "ගහෙන් වැටුන මිනිහට ගොනා ඇන්නා වගේ".
අපි හැමෝගෙම ජීවිත වලට අඩු වැඩි වශයෙන් මෙවන් මිනිසුන් හමු වී ඇතුවා නිසැකයි. මෙවන් නෑදෑයන්.... මෙවන් මිතුරන්... මෙවන් අසල්වාසීන්... අප ජීවිත වටා නිරතුරුවම ඉන්නවා. ඒක තමයි ලෝක ස්වභාවය.
සුනිල් ආරියරත්නයන් රචන කළ මේ ගීතය ඕනෑම කාලයකට උචිත වන්නේ ඒ නිසයි.
~ අකූ ~
~~අකුෂ්ලා ප්‍රනාන්දු~~
No comments:
Post a Comment