රන් සමනලයෙක් ඇයගේ මුහුණින් පැණි බොන්නට ඇවිදින්..

ගැහැණියකගේ රූ සෝබාව සොබාදහමේ පවතින නොයෙක් දේවල් වලට සමාන කරන එක පැරණි කාලෙ

ඉඳලම කවියන්ගේ සිරිතක්... සොබාදහමත් රැවටෙන තරමටම කාන්තාවකගේ රූ සෝබාව අලංකාර නම්?...
එලෙස රැවටීමට ලක් වුන සොබාදහම ගැන කියවෙන කතාවක් තමයි මේ ගීතයෙන් කියවෙන්නෙ...

රන් සමනලයෙක් ඇයගේ මුහුණින් පැණි බොන්නට ඇවිදින්,
කොහොමද සමනලයාට ඉතින් අපි ඇත්ත කියා දෙන්නේ...


ගීතයේ වර්ණනයට පාත්ර වන යුවතියගේ මුහුන හරියටම මලක් වගෙයි... කොච්චර ද කියනවනම් ඒ මුහුණින් පැණි බොන්න සොයන්නට තරම් රන් සමනල්ලු පවා රැවටීමට ලක් වෙලා... ඒ වගේමයි ඇගේ කට හඬ... ඒ කටහඬේ ඇති මියසි රාවය කොච්චර ද කියනවනම් ඇයගේ ගීයට මත් වුන කොව්ලන් ඇය කෙවිලියක් කියලා හිතා ගෙන ඇය ලඟටම ඇවිත්... එහෙම රැවටුන මේ අසරන කොව්ලන්ට ඇය කෙවිලියක් නොවන වග නම් කියන්නට කව්රුත්ම හිටියෙ නෑ...

එතනින් නැවතුනෙත් නෑ.. ඉලඟට මොනරෙක් ඇවිත් ඇයගේ වරලස සිඹින්න වුනේ මොනරගේ නැති වුන සිකිපිල ඉල්ලමින්... ඒ වරලස මොනරගෙ සිකිපිලමයි කියලා මොනර කියද්දි කොහොමද ඒ ඇයගෙ වරලස බව මොනරට පැහැදිලි කරන්නෙ... සිකිපිලක් වගේ වුන ඒ වරලස මොනරගෙ නෙමෙයි කියන්න මොනරත් කැමති වුනේ ම නෑ...

එතැනින් නැවතුනෙත් නෑ... ඒ අසල තිබුන නා ගසක් ඇයගේ තොල් පෙති වලට නා දළු කියල රැවටිලා තොල් පෙති නරබන්න ගත්තා... ඉතින් මොනව කරන්නද? ඒ අහිංසක නා ගසත් මේ යුවතියගෙ තොල් පෙති වලට රැවටිලා... රන් සමනලයා, කොව්ලා, මොනරා, නා ගස වගේ නම් නෙමෙයි... ඊටපස්සෙ ඇයට ආවෙ පුදුම අවනඩුවක් සහ පුදුම අසරන වීමක්... ඇයගේ පියයුරු දිහා බලපු විල, ඇයගෙන් විලේ හිටපු නැති වුන හංස යුවල ඉල්ලන්න ගත්තා... කරන්නට කිසිම දෙයක් නැති වුන යුවතිය දෑතින්ම සිය ළැම මඬල වසා ගෙන විලියෙන් ඇඹරෙන්න වුනා...

ඒ විතරක්ම නෙමෙයි... තවත් අවනඩුවක්... විලේ පිපිල තිබුන මානෙල් මලක පෙති දෙකක් නැති වෙලා... මානෙල් මල ඇයගෙ දෑස් දිහා බලමින් ඒ මල් පෙති ජෝඩුව ඉල්ලන්න වුනා... මෙතෙක් වෙලා නිහඬව සිටි කිසිම දෙයක් හොරකම් නොකරපු ඇය, මානෙල් මල් පෙති ගත්තෙ නෑ කියලා දිව්රන්න වුනා... ඉතින් කව්ද ඇයව විශ්වාස කරන්නෙ???...

ගීතය එතැනින් අවසාන වෙනවා... ඒ ගැන අපි සතුටු වෙමු... නැති නම් තව කී දෙනෙක් ඇයගෙන් ප්රශ්න අසාවිද? කී දෙනෙක් ඇය හෙරක් කරාවිද?
වර්තමානයේ බිහි වෙන අරුත්සුන් ගීත අතර මේ ගීතය ඉතා විශිෂ්ඨ ගීතයක් විදිහට නම් කරන්න පුළුවන්... මේ වර්ණනා අතීතයේ අපේ කවියන් කාන්තාවන් වර්ණනය කල ආකාරය සිහි කරවනවා...
දීපිකා ප්රියදර්ශනී, බාතිය හා සන්තුශ් යන ගායක ගායිකාවන්ගෙ එකතුවෙන් නිර්මාණය වුන මේ ගීතය කාන්තාවකගේ අලංකාරය ඉස්මතු කරමින් බිහි වෙලා තියන ගීත අතර වෙනස්ම ගීතයක් විදිහටයි මට නම් පෙනෙන්නෙ... පද රචනය, සංගීතය වගේම ඔව්න්ගේ කටහඬ දායකත්වය තුලින් මෙම ගීතයේ අලංකාරය තවත් ඉස්මතු වුන සාර්තක ගීතයක් විදිහට නම් කරන්න පුළුවන්...

රන් සමනලයෙක් ඇයගේ මුහුණින් පැණි බොන්නට ඇවිදින්,
කොහොමද සමනලයාට ඉතින් අපි ඇත්ත කියා දෙන්නේ,
ඇයගේ ගීයෙන් මත් වූ කොව්ලන් ඇය ලඟටම ඇවිදින්,
කොහොමද ඇය කෙවිලියක් නොවන වග උන්ට කියා දෙන්නේ...

මොනරෙක් නැති වුන සිකිපිල් සොයමින් ඇයගේ වරල සිඹී,
ඒ මොනරා හට තතු පහදන්නේ මොන විදිහට ද අපි,
නා ගස නා දළු නරඹයි ඇයගේ තොල්පෙති වෙතට එබී,
අනේ අහිංසක නා ගස ඇය හට රැවටී තියන හැටි...

විලෙන් පලා ගිය හංස යුවල කෝ විල ඇයගෙන් විමසයි,
දෑතින් සිය ළැම මඬල වසා ගෙන විලියෙන් ඈ ඇඹරෙයි,
කෝ මානෙල් පෙති ජෝඩුව මාගේ මහනෙල ඇගෙන් අසයි,
මහනෙල් මල් පෙති ගත්තේ නැති බව කියමින් ඈ දිව්රයි...

පද රචනය- මහාචාර්යය සුනිල් ආරිය රත්න
සංගීතය- රෝහන වීරසිංහ
ගායනය- දීපිකා ප්රියදර්ශනී පීරිස් සමඟ බාතිය සහ සන්තුශ්


~~ඉශානි ප්‍රදීපිකා~~