නොතැවෙන් සූරියකාන්තා....

නොතැවෙන් සූරියකාන්තා.....

නොතැවෙන් සූරියකාන්තා
නොහඬන් සූරියකාන්තා
නොතැවෙන් සූරියකාන්තා
නොහඬන් සූරියකාන්තා

සූරිය නාමෙන් නම ලදිමී
සූරිය වත මෙන් රුව ලදිමී
සූරිය පැහැයෙන් සළු ලදිමී
සූරිය කුමරුනි ඔබ පතමී

පිනි මල් ගඟුලේ මුව දෝවන්නේ
මිහි මත රන් සළු පිළි පළඳන්නේ
සූරිය මල් කිම තවම තැවෙන්නේ
හිනැහෙන්නයි මා දවස ගෙනෙන්නේ

නෙලුම් විලේ නැත ඔබෙ ලන්දූ
සුවඳ කුලේ නැත ඔබෙ ලන්දූ
කොපමණ තැවුනත් මල් ලන්දූ
මා නොවෙදෝ ඔබ දිණු ලන්දූ

අහස පොළොව කෙදිනද හමුවන්නේ
මලකට හිමිකම් කෙලෙස පුදන්නේ

ලොව මෙහෙවර මගෙ උරුමය වන්නේ
මා එන පෙරමඟ බලා සිටින්නේ

නෙලුම් විලේ නැත ඔබෙ ලන්දූ
සුවඳ කුලේ නැත ඔබෙ ලන්දූ
කොපමණ තැවුනත් මල් ලන්දූ
මා නොවෙදෝ ඔබ දිණු ලන්දූ

ගායනය - ඉන්ද්‍රානි බෝගොඩ සහ අබේවර්ධන බාලසූරිය
පද රචනය - දයා ද අල්විස්
තනුව - ආචාර්ය වික්ටර් රත්නායක

දයා ද අල්විස් සොබාදහමට බොහෝ ලෙස ඇලුම් කල තැනැත්තියක්. ඈ අතින් සොබාදහම පිලිබඳව කියැවෙන ගීත විශාල ප්‍රමාණයක් ලියැවෙනව. 'හිරුට අයිත් බව හිරු පවසනවා,  සඳක් නම් බැස යන්න තිබුණා, පිනි බිඳු විසිරෙන සීතල හිමිදිරියේ ඒ අතරින් කිහිපයක් පමනයි.
හිරු සහ සූරියකාන්ත මල අතරඇති සබැඳියාව ගෙනහැරපාන 'නොතැවෙන් සූරියකාන්තා' ගීතය පරිසරය හා ඇය අතර ඇති සියුම් සබඳතාව මනාව පැහැදිලි කරනවා. වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ මියුරු ස්වර රටා වලට අබේවර්ධන බාලසූරිය සමග ඉන්ද්‍රානී බෝගොඩ 'සූරියකාන්තා' ගීතවත් කරයි.

ගීතය ආරම්බයේම ශෝකජනක ජවනිකාවක් ජනිත කරවන්නේ හිරු විසින් සූරියකාන්තා මලට හඬන්නට සහ තැවෙන්නට එපා යැයි කීමෙනි. තැවුලට පත් මල ඇගේ හඬ අවදිකරවයි. 'මගේ නම ලැබී ඇත්තේ ඔබගේ නාමයෙන්. මට මගේ ස්වරූපය ලැබී තියෙන්නෙ ඔබගේ ආකාරයට, ඒ විතරක් නෙමේ මගේ පැහැය ඔබගේ පැහැයට සමානයි. ඉතින් අපි දෙදෙනා කෙතරම් සමානද? කෙතරම් ගැලපෙනවාද? සූරිය කුමරුනි, මම පතන්නේ ඔබව පමනක්මැයි'
ඇය සූරිය කුමරාට ආදරය කරන බව සූරිය කුමරුන් දන්නා බවත් ඈ දනී. නමුත් ඇය තමා හා ඔහු කෙතරම් දුරට ගැලපෙනවාද යන්නත් ඔහුට වටහා දීමට තැත් කරයි.

සූරිය කුමරා මල හා දොඩමළුවේ. උදෑසන පිණි බිංදු වලින් ඔබ මුව දෝවා දවස ඇරඹීම සඳහා කටයුතු කරමි. මිහිමතට රන්සළු පලන්දවා ආලෝකමත් කිරීමටද කටයුතු කරමි. ඉතින් සූරියකාන්ත මලේ තවම තැවෙන්නේ ඇයි. ඔබට දවස උදාකරදී ඔබ සතුටින් තැබීම තමයි මගේ උත්සාහය.

ඔහුගේ කතාවෙන් ඈය සෑහීමකට පත්වන ආකාරයක් පෙනෙන්නට නැත. ඇ‍ය මෙසේ පවසයි. 'ඔබ ගොඩක් මල් වලට ආලෝකය දෙනව ඇති. ඒත් නෙලුම් විලේ සිටින්නෙ ඔබගේ පෙම්බරිය නොවෙයි, සුවඳ හමන මල් දහසක් ඇතත් ඔවුන් ඔබේ පෙම්බරියන් නොවෙයි, නේක විද නේක පැහැයෙන් යුතු මල් ඔබේ පහස පතා තැවුනත්, ඔබව දිනාගැනීමට හැකිවූ එකම මල මම වෙමි'.  


සූරියකාන්තාව තමා පිලිබඳව ඉතා ඉහලින් බලාපොරොත්තු තබා ඇති ආකාරය සූරිය කුමරා දකී. ඇයගේ සිත රිදුනත් සත්‍යය පැවසීම වඩා උචිතයැයි ඔහු සිතයි. අහස හා පොලොව එක්වීම සිතළුවක් පමනක්මවේ. ඇයට තමාගේ හිමිකම මුලුමනින්ම පවරාදිය නොහැක. ඔහු දැඩි වගකීම් සමුදායක බැඳී ඇත. එක් මලක් පිලිබඳවම කටයුතු කිරීමට වඩා ඔබ්බට යන වගකීම් වලට මූලිකත්වය දිය යුතුය. මා ඔබව අත්නොහරිමි, නමුත් ඔබ මගේම කරගැනීමට පුලුවන්කමක් නොමැත. මම ඔබෙන් එක් ඉල්ලීමක් කරන්නෙමි, සෑමදාම මා එන පෙරමග බලාසිටින්න.

ඉතාම සංවේදී පද පේලි කිහිපයක්. මෙම පද්‍ය හුදෙක් සූර්ය කුමරු සහ සූරියකාන්තාව අලලා ලියූවද, සැබෑ ජීවිත්යේ සින්නක්කර සෙනෙහස,ආදරය අහිමි කාන්තාවක හා සමාජය පිලිබද බිඳීමට බැරි බැඳීමකින් යුක්තවූ පිරිමියෙක් අතර බැඳීමකට අපූර්වට යාවනවා නොඅනුමානය.

සමාජය පිලිබද බිඳීමට බැරි බැඳීමකින් යුක්තවූ පිරිමියෙක් සමාජයට කරන අසීමිත වූ මෙහෙවර නිසා මුලු සමාජයක් සතුටු වෙද්දී ඔහුගේ සෙනෙහස, ආදරය ලබන්නට නොහැකිවන කාන්තාවගේ ශෝකාලාපය මිහිලිය තෙත් කරවයි. විශාරද නන්දා මාලනියගේ හඬ මසවනෙහි රැව්දේ. 'පූජාසනයේ ඔබ හිඳුවා ඔබට පුදන මේ ලෝකයමයි හෙට ඔබට එරෙහිවී නැගිටින්නේ'. ටිකෙන් ටික මටත් නොදැනීම මා දේශපාලනය යන මාතෘකාවට සේන්දු වනවා පෙනේ. එය උචිත නොවන බැවින් මම මෙතැකින් නවතිමි.

අවසානයට කිව යුතු වන්නේ, ලෝකයා ඔහුට එරෙහිවී නැගිටුනු දවසක ඔහු  හා තනියට සිටින්නේත් පෙරකී සූරියකාන්තයම පමනි. සූරිය කුමරාගේ ඉල්ලීම පරිද්දෙන්ම ඇය ඔහු එන පෙරමග බලා සිටීවි අද, හෙට නොව මියෙනතුරාවටම.

~~තේජන අබේදීර~~