හන්තානට පායන හඳ....

හන්තානට පායන හඳ ලස්සනයිද කියන්න ....
මා නොදකින ඒ පුරහඳ
ඔබට හැකිය දකින්න ....

අඳුරු ලලා වහිනා කල
සරසවි බිම තෙමෙන්න ....
කුඩේ යටින් ඔබ යන කල
එපා තනිය දැනෙන්න ....
ලතා මඬුලු අත වනාවි
එපා අහක බලන්න ....
මා ගැන මතකය ගුලි කර
මහවැලියට දමන්න ....
පද රචනය : ධම්මික බණ්ඩාර
ගායනය : අමරසිරි පීරිස්
___________________________
සැබෑ ප්‍රේමය වූ කලී හිමිකර ගැනීමම නොවෙයි .... එය හුදෙක් ආධ්‍යාත්මික බැඳීමක් වටා ගෙතුණු ; අනෙකාගේ සුවය ; අනෙකාගේ සුඛය මුල් කොටගෙන පිදෙන සොඳුරු ආත්මීය පූජාවකි ...
මෙම ගීතය තුළින් ධම්මික බණ්ඩායන් පෙන්වා දෙන්නේ එකී ප්‍රේමගත කැඩපතෙහි දිස්වන පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රේම පූජාවක ප්‍රතිබිම්භයයි ....
මීට වස්තුවිෂය වූයේද සත්‍ය සිදුවීමකි ...එය වරෙක ධම්මිකයන් විසින්ම මුහුණ දුන්නකි .... මෙතැන් සිට අපිද එය දකිමු ; විඳිමු ....
සිය උපකාරක පන්තියේ විවේක කාලය තුළදී හදිසියේම ගුරුවරයාගේ නෙතු සොරා ගන්නේ අපූරු දසුනකි ... එයනම් , එක බත් පත බෙදාගෙන ; නොයෙක් උසුළු විසුළු පාමින් ; බත් කන ; කවන තරුණයෙකු සහ තරුණියකගේ දසුනකි ....
නොයෙක් කරුණු කාරණා මත සිතමින් .. මොවුන් දෙදෙනා ඉඳුරාම පෙමින් බැඳුණු යුවළක් විය යුතුයැයි ගුරුවරයා හිතින් නිර්ණයක යෙදිණි ...
පසුව දින , සති ගෙවී ගොස් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් මොවුන්ද උ.පෙළ විභාගයට මුහුණ දුන් අතර ඔය සිදුවීම ද ගුරුවරයාට අමතකව ගියේය ....
-------------------------------------
දිනක් නඟරයේදී මෙම ගුරුවරයාට හදිසියේ තරුණයෙකු මුණගැසෙයි ....
" sir ට මාව මතකද ...!? "
මොහොතක් සිතා බැලූ කල ගුරුවරයාට මොහු පිළිබඳ මතකයට නැඟෙයි ....
' ඔව් ...මේ ඔහු තමයි ... එදා එක බත් පත අනා කමින් සිය ප්‍රියාවිය සමඟ ආදරයෙන් මුකුළු පෑ ඒ තරුණයා මොහුයි ... '
Sir : ඉතින් කොහොමද ?... දැන් මොකද කරන්නේ දරුවෝ ...!? කෝ දැන් අර ඉස්සර බත් කවා ගත්තු ගෑනු ළමයා ආ ....!!??
තරුණයා : එයා දැන් campus එකේ sir...
දැන් අපේ සම්බන්ධය නෑ ...
Sir : මොකක් ...!? ඒ මොකද ඒ ...!? ඇයි ගෑනු දරුවා වෙනස් වුනාවත්ද campus ගියාට පස්සේ ...!?
තරුණයා : අනේ නෑ sir...!! එයා එහෙම කෙනෙක් නෙවෙයි .... ගොඩක් ....ගොඩක් ....හොඳ කෙනෙක් .....අපි දෙන්නම campus යන්න තමයි ආශා කළේ .... ඒත් මට ඒ හීනෙ හැබෑවක් කර ගන්න බැරි වුනානෙ sir...
එත් ,. එහෙමයි කියලා මට එයාගෙ සතුට නැති කරන්න බෑ ... එයා මට වඩා ගොඩක් ඉහළ ,.. ගොඩක් දුර යන්න පුළුවන් කෙනෙක් .... ඉතින් ,.. මං එයා එක්ක ඉන්නවා කියන්නේ එයාගෙ ගමනට බාධාවක් ....
අන්න ඒ නිසා ඉතින් කොච්චර අමාරු වුනත් ..... කොහොමින් හරි මේ හිත හදාගෙන මං එයාගෙන් දුරස් වුනා ...
ඒ එයාගෙ සතුට වෙනුවෙන් ... මට වඩා උගත් හොඳ කෙනෙක් එයාට ලැබෙයි .... එයා වෙනුවෙන් එයාගෙ අනාගතය වෙනුවෙන් ඉතින් මං මගේ ආදරය පූජා කළා sir....
ඔය වචන ටික ඇහෙද්දිම ගුරුවරයාට හිතුනලු අදටත් අධම ආදරවන්තයන් මැද මෙහෙව් සොඳුරු චරිතත් ඉන්නවනේ කියලා .... ඒ නැඟුණු සිතිවිලි කැටි කිරීම තුළින් තමයි මේ ගීතය බිහි වෙන්නේ ....
" හන්තානට පායන හඳ ලස්සනයි ද කියන්න ....
මා නොදකින ඒ පුරහඳ
ඔබට හැකිය දකින්න .... "
අපි දෙන්නා එකට පාඩම් කළේ ; සරසවියට එන්න හිතාගනනේ ..... ඒත් මට ඒක අහිමි හීනයක් වුනා .... හැබැයි මට සතුටුයි ... ඔයා අද ඒ හීනෙ හැබෑ කරගෙන ....
මට අහිමි ඒ සොඳුරු හන්තාන සඳ .... අද ඔයා දකිනවා ; විඳිනවා ...
ඉතින් කියන්න .... ඒ සඳ ලස්සන ද ...!? හැබෑ වුණු ඔයාගේ හීනෙ සුන්දරද ...!?
" අඳුරු ලලා වහිනා කල
සරසවි බිම තෙමෙන්න ....
කුඩේ යටින් ඔබ යන කල
එපා තනිය දැනෙන්න ..."
" ලතා මඬුලු අත වනාවි
එපා අහක බලන්න ....
මා ගැන මතකය ගුලි කර
මහවැලියට දමන්න .... "
සරසවිය යනු සැබැවින්ම ප්‍රේම පාරාදීසයකි .... එහි සරන්නන් අතරතුර ප්‍රේමාතුරයන් නොසිටින්නේ කලාතුරකිනි ....
මෙහි ,...
' හතර වටින් කළුවර කරගෙන මන්දාරම් වැහි ඇද වැටෙනා ; සරසවි බිම තෙමෙනා මොහොතේ ..... කුඩය යටින් යනෙන නුඹට තනියක් නොදැනේවා ' යැයි කෙරෙන ප්‍රාර්ථනය තුළින්ම මෙකී ප්‍රේමවන්තයාගේ ආත්මීය පූජාවේ උත්තම බව විශද වෙයි ....
එසේම ,....
සරසවිය පුරා රැඳි තුරු ලතා , .. රුක් ගොමු , ... තණ ඇතිලිරි ..... ආලවන්ත කම් පිබිදීමට තෝතැන්නකි ....
අතරතුර සැදි ලතා මණ්ඩප .... පෙම්වතුනට හුරු ; නුහුරු ආලනුරා දඟකම් පෑමට ඇරයුම් කරන්නා සේ බලා සිටියි ...
ඉතින් නුඹ මා ගැන සොවින් තැවි තැවී නොසිට ; මා පිළිබඳ ඇති සියලූම වූ මතකයන් පොදි බැඳ ..... සරසවිය අසලින් ගලන මහවැලි නදියට දමන්න ....
අනතුරුව නුඹට හිමි ලෝකයේ සොඳුරුතා විඳින්න ....
නුඹට හිතැති උගත් ....ආදරණීය පෙම්වතෙකු හා ඔය සොඳුරු ලතා මඬුලු වල සරන්න ..... හීන් හිරි පොද වැස්සේ එක කුඩයක මුවා වෙලා සොඳුරු මිහිරි සුව විඳින්න ..... මට උරුම නැති ලෝකයේ කිරුළු පලඳින්න .... ඒ ලස්සන දුර ගමනට මගෙන් ආසිරි ....
------------------------------------
තම ප්‍රියයා හෝ ප්‍රියාවිය තමන්ට අහිමි වූ කල සාහසිකව හැසිරෙනා උමතු දනන් වෙසෙනා ලොවක ...... මෙවැනි බෝසත් චරිත පිළිබඳ අපි කුමක් කියමුද ...!?? සිතමුද ...!?
ප්‍රේමයේ නිසි අරුත දන්නා මෙවැනි උන් ළඟ සැබැවින්ම අප ප්‍රේමයට දුහුනන් නොවේද .....!?
( සිතීම ඔබට පවරමි... )


]...ශක්ෂික රෝෂික...[